“…ve yaşam yalnız rüzgar,
yalnız gökyüzü,
yalnız yapraklar ve hiç değil mi?
Ellerim titriyor.
yaşamın hiçbir yerine koyamıyorum kendimi;yerim yok;yerimi bulamıyorum.
şaşkınım.milyarlarca ayrıntı üzerime geliyor;bir çöp yığınında boğulacak gibiyim.
ayrıntılar çöplüğü bu.nereden birikti bu kadar denli?
nasıl kurtarırım kendimi?
direnerek mi?
ayıklayarak mı?
teslim olarak mı?
yoksa çekip giderek mi sonsuzluğa?
nasıl?