“I love you like a river…” Seni bir nehir gibi seviyorum…” (from Aleph by Paulo Coelho)

I love you . “I love you because all the loves in the world are like different rivers flowing into the same lake, where they meet and are transformed into a single love that becomes rain and blesses the earth.

I love you like a river that creates the right conditions for trees and bushes and flowers to flourish along it’s banks. I love you like a river that gives water to the thirsty and takes people where they want to go.

I love you like a river that understands that it must learn to flow differently over waterfalls and to rest in the shallows. I love you because we are all born in the same place, at the same source, which keeps us provided with a constant supply of water. And so, when we feel weak, all we have to do is wait a little. The spring returns, the winter snows melt and fills us with new energy.

I love you like a river that begins as a solitary trickle in the mountains and gradually grows and joins other rivers until, after a certain point, it can flow around any obstacle in order to get where it wants.

I receive your love, and I give you mine. Not the love of a man for a woman, not the love of a father for a child, not the love of God for his creatures, but a love with no name and no explanation, like a river that cannot explain why it follows a particular course but simply flows onward. A love that asks for nothing and gives nothing in return; it is simply there. I will never be yours, and you will never be mine; nevertheless, I can honestly say: I love you, I love you, I love you.

Seni seviyorum. Seni seviyorum çünkü dünyadaki bütün aşklar aynı göle akan farklı ırmaklar gibidir. O gölde kavuştuktan sonra hepsi tek bir aşk olur, yağmur bereketiyle toprağa yağar.

Seni geçtiği her yerde bitkilere, ormanlara hayat veren bir nehir gibi seviyorum. Seni susayana su veren, insanları istedikleri menzile ulaştıran bir nehir gibi seviyorum.

Çağlayanlarda başka hızda koşacağını anlamış, çukurlarda dinlenmeyi öğrenmiş bir nehir gibi seviyorum seni. Seni seviyorum, çünkü hepimiz aynı yerde, bizi hala suyuyla besleyen aynı kaynaktan doğduk. O yüzden zayıf düştüğümüzde tek ilacımız biraz beklemektir. Elbet bahar gelir, kış karları eriyip bize taptaze bir enerji verir.

Bir dağın başından yapayalnız yola çıkan cılız bir su gibi seviyorum seni; o su giderek büyür, önüne çıkan başka sularla birleşir, ta ki hedefine giden yoldaki bütün engelleri yıkacak hale gelene kadar.

O yüzden sevgini içime alıyor, sana da sevgimi veriyorum. Bir erkeğin bir kadına, bir babanın kızına, Allah’ın bütün yarattıklarına duyduğu sevgi değil bu. Tıpkı niye o yollardan geçtiğini anlatamadan hedefine koşan bir nehir gibi, ismi ve açıklaması olmayan bir sevgi bu. Alacağı da vereceği de olmayan, sadece varlığını hissettiren bir sevgi. Asla senin olmayacağım, asla benim olmayacaksın, ama yine de söyleyebilirim: Seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum.