A story of wise old man and a cat & Yaşlı bilge bir adam ve bir kedinin hikayesi…

“A wise old man was sitting at the river bank when he saw a cat that had fallen into the water, flailing around, trying to save itself from drowning.

The man decided to save the cat. He stretched his hand out but was scratched by the cat. He pulled his hand back in pain. However, a minute later he stretched his hand out again to save the cat, but it scratched him again, and again he pulled his hand back in pain.

Another minute later he was yet again trying for the third time!!

A man, who was nearby watching what was happening, yelled out:

“O wise man, you have not learned your lesson the first time, nor the second time, and now you are trying to save the cat a third time?”

The wise man paid no heed to that man’s scolding, and kept on trying until he managed to save the cat.

He then walked over to the man, and patted his shoulder saying:

“My son…it is in the cat’s nature to scratch, and it is in my nature to love and have sympathy. Why do you want me to let the cat’s nature overcome mine !?!!”

My son: Treat people according to your nature, not according to theirs, no matter what they are like and no matter how numerous are their actions that harm you and cause you hurt sometimes.

And do not pay heed to all the voices that loudly call out to you to leave behind your good qualities merely because the other party is not deserving of your noble actions.

When you live to give happiness to others, Allaah Subhānahu wa Ta’ālā will send you those who will live to give happiness to you:

“Is the reward for ihsan (good) [anything] but ihsan (good)?” [Ar-Rahman, 55:60]

“Yaşlı bilge bir adam nehir kenarında oturuyordu. Suya düşmüş bir kedi gördü. Kedi kendini boğulmaktan kurtarmak için sağa sola çırpınıyordu.

Adam kediyi kurtarmaya karar verdi. Elini uzattı ama kedi tarafından tırmalanmıştı. Acı içinde elini çekti. Fakat bir dakika sonra kediyi kurtarmak için yine elini uzattı. Ama kedi yine onu tırmaladı. Ve adam tekrar elini acı içinde geri çekti.

Başka bir dakika sonra, üçüncüye tekrar deniyordu.

Yakınlarda izleyen bir adam seslendi:

“Ey bilge adam! Birincisinde dersini öğrenmedin. İkincisinde de öğrenmedin. Ve şimdi kediyi üçüncüye kurtarmaya mi çalışıyorsun?”

Bilge Adam diğer adama hiç aldırış etmeden kediyi kurtarmaya başarana kadar devam etti.

Sonrasında adamın yanına gelip omzuna hafifçe vurup dedi ki:

“Oğlum tırmalamak kedinin doğasında var. Sevmek ve empati duymak ise benim doğamda var. Neden benden kedinin doğasının benimkine üstün gelmesine izin vermemi istiyorsun?

Oğlum, insanlara kendi doğana göre davran, onlarınkine göre değil. Onlar nasıl olurlarsa olsunlar. Sana zarar veren ve kalbinin kırılmasına sebep olan sayısız davranışları olsa bile!

Karşı taraf güzel davranışlarını hak etmiyor diye, iyi özelliklerini arkanda bırakman için sana yüksek sesle seslenen bütün o seslere aldırış etme.

Başka bir insanın mutluluğuna sebep olduğun hiçbir an icin asla pişmanlık duyma, o kişi bunu hak etmese bile!

İyiliği, iyilikle ödüllendirecek bir Rabb’in olduğu gerçeği sana yeterli olsun.”

“İyiliğin karşılığı yalnız iyilik değil midir?” [Rahman Suresi, 55:60]