Are you afraid of death? – I’m more afraid of loneliness. Ölümden korkuyor musun? – Yalnızlıktan korktuğum kadar değil. La Vie en Rose

As with all the blessings of life, the main reason for wasting time is because we are not able to grasp the meaning of death correctly, or because we are heedless of death, seeing it as distant from ourselves. However, in a hadith it is said:

“Remember more often the destroyer of pleasures – death.” – [At-Tirmidhi]

Without a doubt, continuing indifference, despite all the prophetic admonitions, will end in a chapter of bitter torment.

Hayattaki bütün nîmetlerde olduğu gibi zaman isrâfının ana sebebi de, ölümü lâyıkıyla idrâk edememek veya bu müthiş hakîkati kendimizden uzak görmek gafletidir. Hâlbuki hadîs-i şerîfte:

“Bü­tün zevk­le­ri kö­kün­den yok eden ölü­mü çokça ha­tır­la­yı­nız!” (Tir­mi­zî)

Bu îkâz-ı nebevîye rağmen devâm eden lâkaydîliklerin, günün birinde acı bir azap faslı olacağı muhakkaktır.

Osman Nuri Topbaş

Âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamd olsun.

Life is not a bed of roses . . . Hayat güllük gülistanlık değildir . . .

What a beautiful pray: .❝Our Lord, pour upon us patience and plant firmly our feet.❞ Patient to Friends, Enemies, Blessing, Tribulation, Exam.

Ne güzel bir duadır: .❝Rabbimiz üzerimize sabır yağdır, ayaklarımızı (düşman karşısında) sabit kıl.❞ Dosta, Düşmana, Nimete, Musibete, İmtihana Sabır…

We are always in an exam. About the people we love and we don’t love. About our friends, enemies. Oh Allah! Don’t let us to be loser!

Her an imtihandayız. Sevdiklerimizle, sevmediklerimizle. Dostlarımızla, düşmanlarımızla. Ey Allah’ım! Kaybedenlerden eyleme!

Life is not a bed of roses. Sometimes we have to walk on thorns. In times of prosperity make Shukr. In times of adversity make Sabr.

Hayat güllük gülistanlık değildir. Bazen diken üzerinde yürümek zorundayız. Bolluk zamanlarında Şükret. Zorluk zamanlarında sabret.

Do not grieve, there is another life to come…!! Üzülme, bizi bekleyen yeni bir hayat var … !!

The day will come when Allah will gather together the first of the creation and the last of it. The knowledge of this occurrence alone should reassure you of Allah’s justice. So whoever’s money is usurped here shall find it there; whoever is oppressed here shall find justice carried out there; and whoever oppresses here shall find his punishment there.

Immanuel Kant, the German philosopher, said,

“The drama of this life is not complete; there must be a second scene to it, for we see the tyrant and his victims without seeing justice being executed. We see the conqueror and the subjugated, without the latter finding any revenge. Therefore there must be another world, where justice will be carried out.”

Ash-Shaykh `Ali at-Tantawi, commenting on this, said:

“This statement suggests a confession from this foreigner (to Islam); of the existence of a Hereafter where judgment will take place.”

An Arab poet said:

“If the minister and his delegates rule despotically, and the judge on earth is unjust in his judgments, then woe, followed by woe after woe

Upon the judge of the earth from the judge who is above.

“(This Day shall every person be recompensed for what he earned. No injustice [shall he done to anybody]. Truly, Allah is Swift in reckoning. (Qur ‘an 40: 17)

Robert Louis Stevenson said:

“Every person is capable of performing his daily tasks, no matter how difficult they are, and every person is capable of living happily during his day until the sun sets: and this is the meaning of life.”

“Robert Louis Stevenson şöyle dedi ; Ne kadar meşakkatli olursa olsun her insan işini bir gün içinde yapabilir. Güneş batıncaya kadar her insan mutluluk içinde yaşayabilir. İşte hayatın anlamı budur.”

Stephen Leacock said:

“The young child says: when I will become a bigger boy. The boy says: when I become a teenager, and when that time comes, he says: when I will marry. What about after marriage? And what comes after all of these stages? One’s thoughts constantly follow the tune of the following: when I will be able to retire. But when one actually reaches old age and looks back, he is scorched by a cold wind. He lost out on his whole life that dwindled away without ever living inside of it. And thus we learn, only when it is too late, that life is to be lived in every breathing minute and hour.”

Such is the state of those who put off repenting from their sins. One of our pious predecessors said:

“I warn you of delaying and saying that I will do it later, for this is a phrase that prevents one from doing good and causes one to fall behind in deeds of righteousness.”

Leave them to eat and enjoy, and let them be preoccupied with [false] hope. They will come to know! (Qur’an 15: 3)

The French philosopher, Montaigne, said:

“My life was filled with bad luck that never showed mercy.”

I assert that despite their knowledge and intelligence, many famous thinkers knew nothing of the wisdom behind their own creation. They were not guided by the teachings that Allah sent through His Messenger, Muhammad (pbuh).

And he for whom Allah has not appointed light, for him there is no light. (Qur’an 24: 40)

Verily, we showed him the way, whether he be grateful or ungrateful. (Qur’an 76: 3)

Dante said:

“Consider that this day will not occur again.”
Better and more beautiful and complete is the hadith:
“Pray as if it is your farewell prayer.”

Dante şöyle dedi:

“Bugünün bir daha doğmayacağını düşün.”

Daha iyi ve daha güzel ve tamamlayan bir Hadis,
“Namazına kalktığın vakit (dünyaya) veda edenin (namazı gibi) namaz kıl.”

Whoever puts it into his mind that today is his last day, will make a fresh repentance, will do good deeds, and will strive to be obedient to his Lord, the Almighty and His Messenger (bpuh).

Grieve not and ask yourself the following questions

1. Do I put off living in the present because of fears and apprehensions about the future or because of hopes of the magical garden beyond the horizon?

2. Do I embitter my present life by mulling over events that occurred in the past?

3. Do I wake up in the morning with an intention of spending my day usefully?

4. Do I find that I am benefiting from my life when I try to concentrate on a present situation or task?

5. When will I begin to live in the present moment, without worrying too much about the past and future? Next week? Tomorrow? Or today?

Excerpt from the book “Don’t Be Sad , Aaidh ibn Abdullah al-Qarni

A Letter To The Culture That Raised Me & Yetiştiğim Kültüre Açık Mektup & Yasmin Mogahed

Growing up, you read me the Ugly Duckling. And for years I believed that was me. For so long you taught me I was nothing more than a bad copy of the standard (men).

I couldn’t run as fast or lift as much. I didn’t make the same money and I cried too often. I grew up in a man’s world where I didn’t belong.

And when I couldn’t be him, I wanted only to please him. I put on your make-up and wore your short skirts. I gave my life, my body, my dignity, for the cause of being pretty. I knew that no matter what I did, I was worthy only to the degree that I could please and be beautiful for my master. And so I spent my life on the cover of Cosmo and gave my body for you to sell.

I was a slave, but you taught me I was free. I was your object, but you swore it was success. You taught me that my purpose in life was to be on display, to attract, and be beautiful for men. You had me believe that my body was created to market your cars. And you raised me to think I was an ugly duckling. But you lied.

Islam tells me, I’m a swan. I’m different – it’s meant to be that way. And my body, my soul, was created for something more.
God says in the Qur’an, “O mankind, indeed We have created you from male and female and made you peoples and tribes that you may know one another. Indeed, the most noble of you in the sight of Allah is the most righteous of you. Indeed, Allah is Knowing and Acquainted.” (49:13)

So I am honored. But it is not by my relationship to men. My value as a woman is not measured by the size of my waist or the number of men who like me. My worth as a human being is measured on a higher scale: a scale of righteousness and piety. And my purpose in life – despite what the fashion magazines say – is something more sublime than just looking good for men.

And so God tells me to cover myself, to hide my beauty and to tell the world that I’m not here to please men with my body; I’m here to please God. God elevates the dignity of a woman’s body by commanding that it be respected and covered, shown only to the deserving – only to the man I marry.

So to those who wish to ‘liberate’ me, I have only one thing to say: “Thanks, but no thanks.”

I’m not here to be on display. And my body is not for public consumption. I will not be reduced to an object, or a pair of legs to sell shoes. I’m a soul, a mind, a servant of God. My worth is defined by the beauty of my soul, my heart, my moral character. So, I won’t worship your beauty standards, and I don’t submit to your fashion sense. My submission is to something higher.

With my veil I put my faith on display – rather than my beauty. My value as a human is defined by my relationship with God, not by my looks. I cover the irrelevant. And when you look at me, you don’t see a body. You view me only for what I am: a servant of my Creator.

You see, as a Muslim woman, I’ve been liberated from a silent kind of bondage. I don’t answer to the slaves of God on earth. I answer to their King.

Küçükken bana Çirkin Ördek Yavrusu’nu okudunuz. Yıllarca onun ben olduğuma inandım. Nice zamanlar bana standardın (yani erkeklerin) kötü bir kopyasından başka bir şey olmadığımı kanıksattınız.

Onlar kadar hızlı koşamadım, ağır kaldıramadım. Onlar kadar para kazanamadım, sık sık ağlamadan edemedim. Ait olmadığım bir erkekler-dünyasında büyüdüm.

Ve madem ki bir erkek olamıyorum, o zaman sırf onu memnun etmek istedim. Makyaj yapıp kısa etekler giydim. Hayatımı, bedenimi, onurumu güzel olma uğruna feda ettim. Biliyordum ki her ne yaparsam yapayım, ancak efendime güzel görünüp onu hoşnut ettiğim ölçüde değerim olacaktı. Böylece hayatımı Cosmo dergisi kapağında geçirdim ve bedenimi satışa sundum.

Bir köleydim, fakat beni özgür olduğuma inandırdınız. Sizin bir nesnenizdim, fakat bunun bir marifet olduğuna yemin ettiniz. Hayatımın amacının göz önünde olmak, ilgi çekmek ve erkekler için güzel görünmek olduğunu öğrettiniz. Bedenimin, arabalarınızı pazarlamam için yaratıldığına beni inandırdınız. Ve beni bir çirkin ördek yavrusu olduğumu düşündürerek büyüttünüz. Fakat yalandı söyledikleriniz.

İslam der ki, ben bir kuğuyum. Farklıyım ve öyle de olmak zorunda. Bedenim, ruhum, hep daha ötesi için yaratılmış.

Allah Kur’an’da, “Ey insanlar! Doğrusu biz sizi bir erkekle bir dişiden yarattık. Ve birbirinizle tanışmanız için sizi kavimlere ve kabilelere ayırdık. Muhakkak ki Allah yanında en değerli olanınız, O’ndan en çok korkanınızdır. Şüphesiz Allah bilendir, her şeyden haberdardır.” (49:13) der.

Demek ki ben onurluyum. Ama erkeklerle ilişkim oranında değil. Bir kadın olarak değerim, belimin ölçüsü veya beni beğenen erkek sayısına göre belirlenmiyor. Bir insan olarak kıymetim daha üst bir ölçeğe tabi: doğruluk ve takva ölçeğine. Ve hayattaki gayem –moda dergileri farklı da söylese- erkeklere güzel görünmekten daha yüce bir şey.

Allah bana örtünmemi, güzelliğimi saklamamı ve tüm dünyaya, buraya bedenimle erkekleri hoşnut etmek için gelmediğimi haykırmamı söylüyor. Ben Allah’ın hoşnutluğunu kazanmak için buradayım. Allah, saygı gösterilip örtülmesini, yalnızca evlenilen insana gösterilmesini emrederek, kadın bedeninin saygınlığını yüceltiyor.

Yani beni ‘özgürleştirmek’ isteyenlere söyleyebileceğim tek bir şey var: “Teşekkürler, ama almayayım.”

Ben sergilenmek için burada değilim. Vücudum kamu tüketimine tahsis edilmiş değil. Bir nesneye, ayakkabı satışlarını artıracak bir çift bacağa indirgenecek değilim. Bir ruh’um ben; bir akıl, Allah’a bir kul… Değerim kalbimin, ruhumun güzelliğine, ahlakî karakterime göre belirlenir. Kısacası, sizin güzellik standartlarınıza boyun eğmeyeceğim. Sizin moda anlayışınıza teslim olmayacağım. Benim teslimiyetim daha yüce bir Varlık için.

Tesettürümle ben imanımı ortaya koyuyorum, güzelliğimden ziyade. Zira insan olarak değerim Allah’la olan irtibatıma göredir, nasıl göründüğüme göre değil. Ve bana baktığınızda beni bir beden olarak görmüyorsunuz. Beni ancak neysem öyle görüyorsunuz: Yaratıcısına bir kul olarak.

Gördüğünüz gibi, Müslüman bir kadın olarak ben sessiz bir tür boyunduruktan kurtulmuş bulunuyorum. Allah’ın yeryüzündeki kullarına hesap vermem; Onların Hükümdarına hesap veririm.