Four Burning Candles & Peace, Faith, Love and Hope & Yanan Dört Mum & Barış, İnanç,Sevgi ve Umut

In a room there were four candles burning. The ambiance was so soft you could hear them talking.

The first one said, “I am PEACE, however nobody can keep me lit. I believe I will go out.”

It’s flame rapidly diminishes and goes out completely.

The second one says, “I am FAITH. Most of all I am no longer indispensable, so it does not make any sense that I stay lit any longer.”

When it finished talking a breeze softly blew on it putting it out.

Sadly, the third candle spoke in its turn. “I am LOVE. I have not gotten the strength to stay lit. People put me aside and don’t understand my importance. They even forget to love those who are nearest to them.” And waiting no longer it goes out.

Suddenly a child entered the room and saw three candles not burning. “Why are you not burning you are supposed to stay lit till the end.”

Saying this the child began to cry. Then the fourth candle said, “Don’t be afraid, while I am still burning we can re-light the other candles, I am HOPE.”

With shining eyes, the child took the candle of Hope and lit the other candles.

The flame of Hope should never go out from our life and that each of us can maintain HOPE, FAITH, PEACE and LOVE.

Say, “O My servants who have transgressed against themselves [by sinning], do not despair of the mercy of Allah . Indeed, Allah forgives all sins. Indeed, it is He who is the Forgiving, the Merciful.

Surat Az-Zumar [39:53] – The Noble Qur’an

Bir odada dört mum sessizce yanıyordu. O kadar derin bir sessizlik hüküm sürüyordu ki odada, aralarında fısıltı şeklindeki konuşmaları bile rahatlıkla işitiliyordu.

1.Mum ‘Ben Barış’ım’ dedi. “Ancak kimse benim sürekli yanık kalıp, etrafıma ışık saçabilmeme yardımcı olmuyor. Artık sönmek üzereyim…” Ve sessizce karanlığa gömülüverir…

2.Mum ‘Ben İman’ım der. “Ama artık gerekli olduğuma inanmıyorum.. Yanık kalmamın da bir kıymeti kalmadı..” diye eklerken hafif bir esinti ışığını söndürüverir.

3.Mum çok üzgündür. ‘Ben Sevgi’yim’ “ama etrafıma ışık verecek gücüm kalmadı. İnsanlar beni hep kenara itiyorlar. Kendilerine en yakın olanları bile sevmemeye başladılar”. Sessizce söner gider Sevgi mumu…

O sırada içeri aniden bir çocuk girer. 3 mumun söndüğünü görünce sebebini sorar ve niçin sonuna kadar yanmadıklarına hayıflanarak ağlamaya başlar.

4.Mum, yumuşak ve yatıştırıcı sesi ile çocuğa ağlamamasını söyler. ” Korkma ben etrafıma ışık saçtığım sürece diğerleri yeniden yanarlar ve onlar da aydınlatmaya devam ederler. Zira, Ben UMUD’UM ! “

Gözleri parlayan çocuk umut mumunu alır ve diğerlerini sevgiyle teker teker yakar.

İçinizdeki umut mumunun saçtığı ışığı asla söndürmeyin.…ve böylece her birimiz UMUDU, İNANCI, BARIŞI ve SEVGİYİ sürdürebilelim !

De ki: “Ey haddi aşarak nefislerine karşı israf etmiş olan kullarım! Allah’ın rahmetinden ümid kesmeyin. Çünkü Allah, bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki O, çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.”

Zumer Suresi [39:53]